05 Ongrijpbaar gekleurd water

Er zijn tijden dat het hoofd leeg moet en ik me wil losweken van bestaande routes. Niets is daar beter voor dan het werken met waterverf, een grillig en ongrijpbaar medium dat uitstekend in staat is vast omlijnde plannen om zeep te brengen.
Voorafgaand aan een waterverf periode wordt het atelier opgeschoond en omring ik me met werk van de afgelopen tijd. Schilderijen en wandvormen vormen het referentiekader, een startpunt.
Deze aanpak gebruik ik niet altijd: in 2012 aquarelleerde ik voor het project Schetsen aan verrommeling en- plein- air op plekken in de buurt van mijn geboortedorp Weurt, een gebied met interessante volume contrasten tussen industriële bebouwing en de landelijke ruimte.
In 2015 nam ik de recente uitbreiding van de waterwegen rondom Nijmegen als uitgangspunt. Mijn foto’s van de nieuwe bruggen en aangelegde waterpartijen hingen in het atelier en vormden het uitgangspunt voor een serie aquarellen en de publicatie Water Colors.
Voor het maken van een goede aquarel is naast de praktische voorbereiding van het opspannen van papier het juiste gemoed van belang. Wat is dat? Het houdt het midden tussen een soort losheid en tegelijkertijd een opperste concentratie. Als een jazz musicus die improviseert, je hebt de vaardigheden in huis, maar een geslaagde improvisatie is veel meer dan dat.
De wetenschap dat het materiaal onverbiddelijk is en alle handelingen zichtbaar blijven kan een remming beteken. Om dat te voorkomen werk ik gelijktijdig aan meerdere aquarellen. De handeling van het baden en vervolgens opspannen van het papier is het begin van het werk. Soms is er tijdens dat werk al een gedachte aan een kleur, een vorm. Ik begin vaak met geel of magenta vanwege de hoge transparantie en helderheid van de pigmenten. In de eerste bewerking wordt de basis gelegd voor de verder aanpak. Het wit van het papier vormt de ultieme ruimte, alle handelingen staan in dienst om die ruimte nader te definiëren, kijk ik in, op, over of tast ik in de duisternis van een ruimte. Alle kleurlagen zijn cruciaal, ze kunnen dichtlopen, onbedoelde vlekken kunnen ontstaan. Dat alles is onherroepelijk en blijft zichtbaar. Het mooist is een aquarel als hij nog nat is, het vocht geeft een diepte aan de aquarel, zoals bij een natte steen, die voor een deel verdwijnt na droging. Ik alleen zie dus de aquarel op haar mooist, wat wil je nog meer…….

9 november 2018

Delen
Op de hoogte gehouden worden van nieuwe berichten? Abonneer

Meer berichten