Het is al bijna een jaar geleden dat ik voor het laatst een bericht plaatste op mijn blog Hoog Licht. Is er in die tussentijd dan niets gebeurd? Niets is minder waar. Nadat ik begin 2022 uit de illusionaire ruimte van mijn schilderijen stapte om andere dimensies te gaan onderzoeken, kwam ik in een stroomversnelling van tegenstrijdige emoties terecht. Vragen als, ben ik nu geen schilder meer, hoe zal hierop gereageerd worden, ga ik nog kleur gebruiken, wat stelt het voor, is er een verbinding met mijn eerdere werk. Ik kon al die vragen niet beantwoorden bovendien blokkeerden ze me. Ik liet ze daarom onbeantwoord en kocht een stapel wit golfkarton waaruit ik vormen sneed en vervolgens vouwde tot bouwsels. De insneden die nodig zijn om een vorm tot een volume te vouwen fungeren tevens als lijnen die richting geven en waar langs het licht breekt en van toon verandert. De transformatie van het platte vlak naar volume blijft bij een aantal werken herleidbaar door de zichtbare splitpennen die het volume fixeren. Verwijder je de splitpen dan wordt het werk weer plat. Herkomst en geschiedenis zichtbaar maken is een onderdeel van mijn kunstenaarschap zo ook met deze nieuwe ruimtelijke werken.
In de maanden die volgden werkte ik geconcentreerd aan kartonnen objecten waar het atelier vol mee kwam te staan. Dank zij een subsidie van het Cultuurfonds – Tijlfonds kon ik investeren in materialen waaronder een betere kwaliteit karton, waardoor ik grotere objecten kon maken.
Eind 2022 presenteerde ik voor het eerst de cardboardconstructions, zoals kunstenaar Franck Gribling ze noemde bij onze gezamenlijke tentoonstelling Voids en Volumes, Locus Solus, Amsterdam.

In 2023 volgde een aantal presentaties:
SEiN-iN, een POP-up groepsexpo in een verlaten seinhuis bij het spoor in de wijk Bottendaal, Nijmegen. Een duistere ruimte, waar ik witte kartonnen wandobjecten liet zien.
Dat kleur nog steeds een rol speelt laten de sculpturale waterverven zien die ik toonde tijdens Hydrography 8, Visserhallen, IJmuiden. Een internationale groepstentoonstelling van kunstenaars die op een abstracte, experimentele wijze met waterverf werken.
Bij Cultuurbedrijf ZinderTiel, waren tijdens de solotentoonstelling Kijkhonger onder meer vloerobjecten van karton te zien.
In augustus verbleef ik op uitnodiging van het Kunst laboratorium ArToll samen met 8 kunstenaars uit Nederland en Duitsland een paar weken in het ArToll Sommerlabor, dat zetelt in een gebouw dat gelegen is op het parkachtige terrein van de LVR Klinik, een psychiatrische instelling. Ik kreeg een van de monumentale zalen ter beschikking en maakte werken die inspeelden op de ruimte.
Op 15 oktober 2023 start bij Art Gallery O68, Velp de tentoonstelling Perfect Dissonant, een duo presentatie samen met Lon Godin. Hier laat ik onder ander nieuwe staande objecten zien.
Op 24 december 2022 schreef ik mijn laatste blog bericht. Nu bijna een jaar verder zijn de vragen die ik me in begin 2022 stelde niet relevant meer. En op de vraag ‘wat stelt het voor’ heb ik antwoord gekregen. Het stelt wat voor omdat het er is.  Nijmegen 23-9-2023

https://www.zinder.nl/expo/
https://artoll.jimdofree.com/
https://www.gallery-o-68.com/exposities/perfect-dissonant/
https://www.cultuurfonds.nl/fondsen/tijl-fonds

Meer berichten

• 18 De schok der herkenning
• 17 Cardboard Constructions
• 16 Topsport
• 15 Uitstelgedrag
• 14 Dijkzicht
• 13 Tussentijd
• 12 Terug naar Weurt
• 11 Westwand
• 10 Een lege agenda
• 09 Kunstenaar – curator, een dilemma?
• 08 Meten is weten
• 07 Binnenstebuiten
• 06 The panorama discovered revisited
• 05 Ongrijpbaar gekleurd water
• 04 Tekens aan de wand
• 03 Uitgelichte afbeelding
• 02 Weurt
• 01 Hoog licht