04 Tekens aan de wand

In het scheppen van ruimte op het doek ondervind ik regelmatig de beperking van het rechthoekige frame van het schildersdoek. Ik heb me daarvan letterlijk bevrijd door de vormen uit het doek te gaan knippen en over te brengen op plaatmateriaal. Losgezongen van de knellende begrenzing van het frame ben ik bezig met de wandvormen een geheel eigen idioom te ontwikkelen.

In het atelier is een wand vrijgemaakt waarmee ik met de uitgezaagde vormen schuift en meet. De opstellingen zijn niet dwingend maar de interactie tussen de verschillende vormen zet aan om bepaalde kleuren en textuur te gebruiken. Ik zaag de panelen uit mdf plaat waarbij de onregelmatigheden van het handmatig uitzagen worden ingezet bij het verdere proces van beschilderen. Een klein uitstulping in een ovaal maakt dat de kwaststreek en richting beïnvloedt worden.

De laatst tijd gebruikt ik naast vormen uit schilderijen ook andere vormelementen. Het zijn met name voorwerpen die al jaren het atelier bevolken zoals een leistenen dakpan, een spiegel.
Het proces van het ontdoen van de oorspronkelijke betekenis van een voorwerp door de omtrek over te brengen op paneel, te schaven en schuren, te witten en vervolgens te beschilderen maakt dat er ruimte komt voor nieuwe betekenissen en verbindingen. De vraag welke criteria ik hanteer bij het maken van deze nieuwe werken komt bij me op om hem tegelijkertijd weer terzijde te leggen. Het zijn intuïtieve beslissingen waarbij toeval zeker een rol speelt. Nadat een werk klaar is volgt een beschouwende fase waarbij ik probeer te achterhalen waarom het ene werk geslaagder is dan het andere. Zo krijgen de vaak door toeval ontstane kleuren en vormen een vervolg in nieuwe werken waarbij de eerder opgedane kennis meer beredeneerd toegepast wordt. Toch zal er altijd een moment zijn waarbij het werk zich van mijn sturende hand bevrijdt en zijn eigen verhaal gaat vertellen. Gebeurt dit niet dan kun je spreken van een mislukt werk.

Meer berichten