Het was in Weurt in een dijkhuis met uitzicht op de Waal waar ik tijdens een koude winter op 8 december 1953 geboren werd. De volgende dag liep mijn vader met mij over de dijk naar de kerk om me te laten dopen met evenzeer ijskoud water. Ik schreeuwde de hele boel bij elkaar.
Ik groeide op in Weurt; de uiterwaarden en de rivier vormden het speelterrein. Een idyllische omgeving met aan de horizon het silhouet van de elektriciteitscentrale bij Nijmegen.
Op 17 jarige leeftijd verliet ik Weurt en stortte me in het hippiedom van de late jaren 60. Na heel wat omzwervingen kwam ik op de Kunstacademie in Arnhem terecht en studeerde daar in 1983 af.
Toen begon het grote zoeken, waar wilde ik het nu toch echt over hebben in mijn werk. Tot ik op een keer kijkende vanuit de trein de elektriciteitscentrale zag staan en voelde dat ik terug moest naar Weurt. Niet zozeer vanuit oude sentimenten, maar meer vanuit de idee dat daar iets te halen viel.
De jaren daarop werd het typische van het landschap bij Weurt, de vermenging van een wijds polderlandschap met hedendaagse industriële bebouwing, onderwerp van mijn werk. Tijdens de tentoonstelling GEZICHT OP WEURT, CBK Nijmegen 1997 werden de eerste resultaten, schilderijen en foto’s, getoond.
Weurt bleef als een rode draad door mijn werk lopen zoals in 2006 bij de solotententoonstelling WEURT bij Heden, Den Haag. Jaren later reisde Michiel Morel, oud directeur van Heden, af naar Weurt en schreef er in zijn blog over. “Marena behoort tot een respectabel legertje kunstenaars van de generatie 1945-’65, die zich sterk verbonden voelen met de omgeving waaruit ze afkomstig zijn. Lokale helden, die met elkaar het onontbeerlijke vlechtwerk vormen dat het culturele klimaat in hun landstreek verrijkt.” http://www.michielmorel.nl/gezicht-op-weurt-de-kunst-van-marena-seeling
In de 2014 verschijnt THE PANORAMA DISCOVERED. Een publicatie met de foto’s, schilderijen, installaties en een essay van Cees de Boer. “Marena Seeling verwoordt deze origine van haar schilderkunst, heel precies, in de vorm van een herinnering aan haar jeugd in het dorp Weurt, aan de Waaldijk, onder Nijmegen: aan deze kant van de dijk heb ik een ander gevoel, ben ik een ander dan aan de andere kant van de dijk. Als ik hier sta en kijk, zie ik iets anders, kijk ik anders, dan wanneer ik daar sta en kijk. Als ik mij beweeg, laat ik een ruimte achter, maar ik draag die ruimte ook als herinnering in mij mee, terwijl ik al iets anders zie.”
De interesse in ruimte en hoe die ruimte verandert door mezelf daarin te verplaatsen krijgt een extra impuls door een grootschalig project in mijn omgeving; de aanleg van de nevengeul in de Waal bij Nijmegen.
Het is een immense ingreep in het landschap in kader van ‘Ruimte voor de rivier’ een infrastructureel werk van Rijkswaterstaat. Ik maak foto’s en besteed de zomer van 2015 aan maken van een reeks aquarellen. In 2016 verschijnt de publicatie WATER COLORS met daarin aquarellen en foto’s. Alex de Vries schrijft in het voorwoord. “De serie aquarellen die Marena Seeling maakte van de aanleg van het rivierpark bij Lent, gelegen aan de Waal tegenover Nijmegen, getuigt van een opvallend schilderkunstig inzicht. Dat opvallende bestaat eruit dat iedere aquarel een ander aspect van ruimtelijkheid laat zien. Het beeld wordt in een voortdurend wisselende samenhang door water, lucht en licht gevormd. Zij geeft het in haar aquarellen een optische doorwaadbaar karakter. Je kunt er met je ogen doorheen kijken. Het kijken trekt als het ware laarzen aan en je doorgrondt wat je ziet.”
Begin maart 2016 word ik benaderd door Stichting Verborgen Landschap www.verborgenlandschap.nl met de vraag om een nog te ontwikkelen landschapspark te gaan verkennen “ Anders kijken helpt om nieuwe kansen in het landschap op te sporen. Daarvoor is het nodig om in het landschap ‘lagen’ uit het verleden te onderzoeken en nieuwe verhalen toe te voegen die een toekomstige betekenis geven aan het gebied. Vandaar dat St. Verborgen Landschap ieder jaar kunstenaars uitnodigt om als ‘Verkenner’ op pad te gaan in het Verborgen Landschap. Door hun bevindingen wordt aan het landschap als het ware een nieuwe informatielaag toegevoegd waarop volgende kunstenaars en landschapsarchitecten weer kunnen doorwerken.”
Het cahier RUIMTE HARKEN is een beeldverslag van mijn bevindingen in het gebied.
Na het onderzoek in bossen bij Schaarsbergen waar Stichting Verborgen Landschap zetelt was het een verademing de dijk weer op te fietsen. Weurt blijft trekken…..
